شعر

آفریدی تو مرا

و به اندازه یک خلقت من

طلب از من داری

ذهن من خالق صدباره توست

سر من خانه و کاشانه توست

تو به اندیشه من

که تو را هر باره

پس از این جور و جفایی که روا می داری

بهتر و شیرین تر

آفریدَست ،

بدهکاری دیرین داری

…

عاشق کن مرا

تا مجنون شوم

تا آدم شوم

که بهشت را به سیبی می فروشم به عشق

عاشق کن مرا

تا همه ی دنیا را بفروشم به تو

به عشق

من آدمم

و عاشق که می شوم

زود می فروشم و ارزان

نمی خری ؟

music : Where Is My Mind

Artist : MaxenceCyrin

شمع سوزان گرید و سودای دیرین می کند

آرد ، گندم آسیاب از سنگ زیرین می کند

نام معشوق است شیرین ، عاشقا حیلت ببین

کام حر تلخ است و نامش کام شیرین می کند

ای شب گواه من باش در محضر الهی

معراج عاشقان را شب می دهد گواهی

عشق است آنچه مانده بین من و تو تنها

ترکش نمی توان کرد حتی اگر تو خواهی

در تلاطم

خفه و منگ و هراسان

وسط دریایی

دل من گشته اسیر

دل من مانده غریب

خون دل پای تو عشق

که به دریا زدنش در طلب وصل تو بود

در انتهای تاریک و روشن کوچه

نگاهم می جوید تو را

که بی نشان بودی

تویی که سالهاست

سلامت

مرا در ابتدای کوچه یافته

با آنکه بی نشان بودم

چه سیرابم و تشنه

به سلامی

که نشان بی نشانی ماست

ناز بود آنچه فراوان که به بازار تو بود

دل من مست خرابی که خریدار تو بود

نه بهایی به کف آن دم که خرد ناز تو را

سر فدای دل مستم که گرفتار تو بود

چه شبانی که سحر گشت و مرا خواب نبرد

دیده ای بود که  شب ها همه بیدار تو بود

چند لبهای من از بوسه به لبهایت سوخت

چه خیالی به سر از ، لحظه دیدار تو بود

جامه زهد به تن کردم و دعوی به دعا

قدر ها طی شد و مقدور نه مقدار تو بود

رفته ای دیریست از پیشم ولی

نازنینا ، آمدن ، زیبا ترین کار تو بود

آدمی در عشق ، اندک زندگانی می کند

بار هجران بر دلش ، کمتر گرانی می کند

مانده انگشتم به لب ، کان عاشق بی ادعا

با چنین عشقی ، چگونه جاودانی می کند !!؟